'[...] een staaltje noeste arbeid waarvan de auteur nu de oogst voor haar rekening mag nemen. In een heldere en boeiende stijl leidt ze als een ware gids de lezer door wat dertig jaar geleden door C.C. de Bruin "een waar doolhof" van de passieliteratuur werd genoemd [...]'. Op: Trajecta Portal 13-10-2013
'De vruchten van de passie die José van Aelst voor het lijden koestert, nemen voor de lezer de vorm aan van inzicht in de absolute verscheidenheid van het laatmiddeleeuwse geestelijke leven en de laatmiddeleeuwse religieuze literatuur en cultuur, en zijn het resultaat van het harde werk van een onderzoekster die zich minutieus in vele verschillende contexten heeft ingewerkt en erin geslaagd is om haar bevindingen doorgaans helder en duidelijk op papier te stellen.' Youri Desplenter in: Queeste 20 (2013) 1, p. 52-55
‘In een zo erudiet werk mogen gerust wat steken vallen. Zo kunnen doop en aflaat niet in gelijke zin "sacramenten" (p. 71) genoemd worden. […] Dergelijke kleinigheden doen niet af aan de hoge waarde die dit boek heeft voor onze kennis van de laatmiddeleeuwse passiespiritualiteit: het legt ongekende bronnen bloot, maakt contemporaine kunstuitingen begrijpelijk en helpt het verstaan van het lijden in onze eigen cultuur. Voor de auteurs zijn de woorden van toepassing die zij zelf voor toekomstige onderzoekers in petto heeft: "Wie bereid is tijd te investeren, wordt beloond met een duidelijke karakterisering van de tekst en het functioneren van die tekst in zijn historische context" (p. 223).’ Rudolf Th.M. van Dijk in: Tijdschrift voor Geschiedenis 125 (2012) 2, p. 264-266
'Voor liefhebbers van de laatmiddeleeuwse literatuur is dit boek een must. […] Ook al kun je je soms afvragen of al die teksten zo uitvoerig en nauwgezet besproken dienen te worden, dankzij de parallelle opbouw van de kernhoofdstukken kun je allerlei ietwat “technische” details (bijvoorbeeld over handschriften) voor later bewaren en doorbladeren naar wat je interesse wel heeft (vertaal- en bewerkingstechnieken, ontstaansmilieu en publiek). Daarbij is het prettig dat de auteur over een uitstekende pen beschikt. Met deze studie is een groot aantal wegwijzers in de doolhof van de laatmiddeleeuwse passiemeditatie gezet.’ Ludo Jongen in: Madoc 26 (2012) 3, p. 179-181
‘Een van de meest verspreide passieoefeningen is Suso’s traktaatje Honderd artikelen. Het is nu welhaast onbekend, maar heeft ooit een ongekende verspreiding gekend. De tekst kende wel honderd levens, al naargelang van de bewerkingen die het boekje onderging in diverse kloosterlijke contexten. Maar net die wijzigingen maken het ook tot een bijzonder aantrekkelijk studie-object. Van Aelst bestudeert het boekje in de Vlaamse context bij onder meer Kruisheren en Kartuizers. Het gaat om een academische studie van topformaat, verschenen in de imposante reeks Middeleeuwse studies en bronnen.’ Hans Geybels op: www.christusrex.be, 04-01-2012
'De auteur laat zien hoe de tekst van Suso steeds werd aangepast aan de behoeften van het publiek, hoe de meditatie funcioneerde in de context van bijvoorbeeld de moderne devotie, de kruisheren, de kartuizers en de rederijkers. Daarmee krijgt de praktijk van de middeleeuwse vroomheid een gezicht.' Enny de Bruijn in: Reformatorisch Dagblad, 26-05-2011, p. 11
‘In hun eerste versie – Suso schreef de tekst rond 1330 – waren de Honderd artikelen nog een eenvoudige meditatieoefening […]. De brontekst van deze oefening schreef hij in summiere bewoordingen uit voor zijn geestelijke dochters. Laatmiddeleeuwse bewerkers voegden aan deze ietwat verbrokkelde tekst echter steeds meer verhalende details toe. Deze tekstontwikkeling laat goed zien hoe verschillende spirituele tradities elk deze tekst hebben aangepast aan hun eigen meditatiepraktijken en inzichten. […] Al met al schreef José van Aelst met dit boek een verrijkende studie waarin zij probeert een belangrijke periode van onze spiritualiteitsgeschiedenis te ontsluiten. Voor wie van filologie houdt!’ Esther van de Vate in: KNR Bulletin 14 (2011) 3, p. 27
‘Talloze generaties hebben met grote aandacht en toewijding het lijden van Jezus Christus overwogen, en hebben hun eigen pijn, verdriet en existentiële angst ermee verbonden. De genadeloze hardheid van het menselijke bestaan werd zo in een transcendente liefdesbeweging geïntegreerd. Niet alleen de beeldende kunsten getuigen van de overweldigende aanwezigheid van de passievroomheid, ook de geschiedenis van de spirituele literatuur is ervan doordrongen. De moderne studie van de literatuur heeft deze dimensie relatief weinig verkend – wellicht wegens de onwennigheid die de hedendaagse lezer ondervindt bij deze thematiek. José van Aelst heeft een bijzonder boeiende tocht ondernomen in de laatmiddeleeuwse passieliteratuur.’ Rob Faesen in: Spiegel der Letteren 54 (2012) 2, p. 109-111
‘C’est à l’étude d’un aspect privilégié de la spiritualité de divers groupements religieux des Pays-Bas septentrionaux et méridionaux de la fin du moyen Âge que J. V. s’est appliquée dans la présente ouvrage. […] Les présentes recherches témoignent d’une connaissance approfondie de cette dévotion.’ G. Michiels in: Bulletin Codicologique (2012) 1, p. 117
'Met een heldere en zeer gestructureerde opbouw en in een prettige schrijfstijl laat zij ons kennis maken met een cruciaal onderwerp uit de Middeleeuwen. Zij heeft zich niet sec beperkt tot de handschriften, maar geeft ook uitleg over het belang ervan voor het dagelijks leven.' Diane Spelbos op: www.historischhuis.nl/recensiebank 20-09-2011
In de uitzending van zondag 18 maart 2012 van 'Echo van Eeuwigheid' besteedde Antoine Bodar aandacht aan passiemuziek en in het kader daarvan ook aan Vruchten van de Passie. Zie: http://www.rkk.nl/echo-van-eeuwigheid/2012/detail_objectID741474.html